سی سالگی

عشق شکلاتی دلم یک فنجان آرامش...یک عدد عشق شکلاتی میخواهد...که در سرمای زمستان بی رحم...دستانم را دورش حلقه کنم...از آرامشش ذره ذره بنوشم و گرم شوم...شیرینی عشقی که نوشیدن آرامش را برایم لذت بخش تر و مزه دوست داشتن را تداعی میکند...اما...چیزی که در دستانم دارم یک فنجان پر از تنهایی ست...که جرعه جرعه تلخی اش را نوش جان میکنم..کاش وسط دلتنگی هایم بیایی...دستانم را بگیری و با خود ببری در دنج ترین کافه این شهر....تا در کنار هم...یک فنجان آرامش...و عشقی شکلاتی را نوش جان کنیم..."مهرنور" نوشته شده در چهارشنبه ۱۳۹۶/۰۹/۲۲ساعت 0:24 توسط فاطمه مهرنور| | سی سالگی...

سی سالگی...

امشب آسمان هم از شوق دیدنت بارید...اما من...زیر نقاب غرورم پنهان شده بودم...تا مباد بفهمی از دیدن رخسارت دلم لرزید... "مهرنور" سی سالگی...

سی سالگی...

 

کمی جا مانده ام در این جاده هولناک عشق...
انگار همانند آدم،با چیدن سیبی از درخت
احساس از بهشت رانده شده ام...
بهشتی از جنس دوستت دارم های پاییزی...
که زیر نم نم بارانش دلچسب ترین حال دنیا بود...
افسوس به زمین خورده ام...
زمینی که بویی از بهشت و پاییزش نبرده...
جنهمی بیش نیست این کره گرد و آلوده ی بی مصرف...

"مهرنور"

سی سالگی...

سی سالگی...

مگه میشه این همه زیبایی پاییزو ببینی عاشق نشی...فصلی که پر از احساسه...اما ما آدما برچسب دلگیری بهش میزنیم...بی انصافیه که چشماتو رو این همه زیبایی و احساس ببندی....و محکومش کنی به تنهایی... "مهرنور" سی سالگی...

آه از این شب های بلند...
ک تا خود استخوان رسوخ می کند...
انتظار انتظار انتظار
مدام روی ی کلمه می ایستد دوباره می نویسد...
مسخرس..
این چرخش های متولی و باز رسیدن من ب حس گس تنهایی...
انتظار انتظار انتظار
اما دریغ از خبری از سوی تو...
و من باز انتظار را می نویسم...
مسخرس..
تکرار این کلمه بیهوده...
"فاطمه مهرنور"

"مریم یزدی زاده"

پ.ن:وقتی دو تا نویسنده بشینن باهم درد و دل کنن اخرش میشه این... یه متن ادبی ترکیبی از نوشته های من و خانم یزدی زاده دوست مهربونم...❤

سی سالگی...

#حبیب:تو هر روز پشت پنجره کافه...فکر کردی؟!...حواسم هست،زیر چشمی میبینمت...صبر میکنی...قهوه ام که تمام شد میروی...بارها دیوده ام بیرون...باد بوده...باران بوده...پسرک واکسی هر بار از ته دل می خندد...#مهرنور:دگر حتی پسرک واکسی هم به دل خوشی های من دهن کجی می کند...او چه میداند با خیال تو به سر بردن چه لذتی دارد...بگذار گمان کند من مجنونی بیش نیستم...من هر روز برای دیدنت به کافه خواهم آمد...تو هم بیا...بیا تا ثابت کنم آن کسی که برایش هراسان از کافه میروم بیرون خود تو هستی...نه خیال واهی من...#حبیب:چه کیفی دارد پسرک واکسی هراسان تر از من بیاید داخل داد بزند:آمد...آمد...و من پاهایم بلرزد اشک که هیچ از هق هقم نپرس...دستهایم را باز کنم و در ناب ترین لحظه خلقت به دادم برسی در آغوشم آرام بگیری.چه شده؟!...باز قهوه ام ریخت...باز همه میخندند...باز رویای همیشه....#مهرنور:من هر روزم را با رویای آمدنت میگذرانم...دگر پسرک واکسی هم دلش به حاله منه خوش خیال میسوزد...بیا و نگذار اهالی این کافه به تنهایی من بخندند... "فاطمه مهرنور" "حبیب"پ.ن:بداهه از من و اقای حبیب که ایشون متن رو شروع کردن و من ادامه متنشون رو نوشتم و ایشون ادامه متن من رو و من متن رو به اتمام رسوندم سی سالگی...